7 en 8 september
Tijd is een relatief begrip in Portugal. Dat merken we zaterdag
7 september zeker in het in feeststemming verkerende Lamego. We komen door dit
op 15 kilometer van Regua liggende stadje als we op weg zijn naar Coimbra.
We willen er stoppen om de kerk Senhora dos Remedios te
bekijken, die geldt als Portugals mooiste rococokerk en – net als de Bom
Jesuskerk bij Braga – een enorm lange toegangstrap heeft. Deze is nog mooier, want de meeste terrassen
zijn versierd met azulejos, tegeltableaus met
religieuze voorstellingen.
Het blijkt een drukte van belang in Lamego, want de stad
viert het jaarlijkse bedevaartfeest. Al die mensen zijn overigens niet allemaal
bedevaartgangers maar ook gewoon feestvierders. Want aan het eigenlijke feest
met als hoogtepunt de processie op zondagmiddag, gaan allerlei wereldse
feestelijkheden vooraf. Deze dag is er onder meer een grote optocht, zo horen
we op de kleine camping vlakbij de kerk, waar we de camper noodgedwongen
neerzetten, omdat de camperplaats bij de kerk nauwelijks bereikbaar is.
Als slakkern-met-ons-huis-bij-ons zijn we nergens aan
gebonden; we veranderen daarom onze plannen en blijven een nachtje in Lamego om
de optocht te zien. Die begint om 16.00 uur, althans, zo staat het in het programma. Rond
14.00 uur begint zich al een nerveuze bedrijvigheid af te tekenen langs de
route. Zigeunerachtige types verkopen viskrukjes om op te zitten en de eerste
mensen posteren zich aan de stoeprand.
Wij vinden rond half drie een
strategisch plekje op een terras en halen ons eerste biertje (á een euro). Dan
begint het grote wachten. Het wordt half vier, vier uur en er verzamelen
zich steeds meer mensen. Nog maar een biertje. Het wordt half vijf. Horen we al
iets in de verte? Vijf uur, nog steeds niets. Nog weer een half uur en een
biertje later, gaan we ons afvragen of dit een complot is van de
zigeunerachtige types. Moeten zij misschien eerst alle stoeltjes hebben
verkocht voordat de optocht van start gaat? Uiteindelijk, kwart voor zes, horen
we het eerste tromgeroffel en dan ontrolt zich een carnavalachtige optocht voor
ons.
Langzaam komen de groepen en praalwagens voorbij, telkens stil houdend
voor korte optredens. Na ruim een uur is de stoet eindelijk gepasseerd en
begeeft iedereen zich naar het met
kraampjes en stalletjes aangeklede feestterrein.
Ons wacht dan nog de klim van 680 treden weer omhoog, naar
de kerk, waar onze camping immers vlakbij ligt. Met ons lopen meer feestgangers
die trappen op of af. Slechts enkele bedevaartgangers herinneren ons aan het
eigenlijke religieuze feest. Zij bezoeken devoot de kerk. Een enkeling beklimt
als ultieme boetedoening al die treden op de knieën.
Hoewel de processie op zondagmiddag dé hoofdattractie van
het feest is, waarbij een groot Mariabeeld de stad wordt rondgedragen, hebben
we geen zin om weer uren langs de kant te zitten wachten. We rijden
daarom deze zondag via de
schilderachtige N2 en IP3 door richting Coimbra en houden halt op een kleine
SVR-camping in Brejo, niet ver van Tabua, zo’n 50 kilometer ten oosten van
Coimbra. Het jonge Nederlandse stel, dat de camping met ruime, vrije plaatsen
beheert, ontvangt ons allerhartelijkst. Meer van deze camping is toevallig te
zien op zaterdag 14 september in het TV-programma Ik Vertrek.
Wij hebben deze twee
dagen 180 kilometer gereden. Overnacht op camping in Lamego en op Parque de
Campismo Quinta do Porto in Brejo.